Fare bella figura

08-02-2015

Nederlandse vrouwen kleden zich doorgaans minder modieus dan de Italiaanse vrouw, maar dan hebben we het wel over het kleedgedrag voor buiten de deur, want in huis veranderen modebewuste Italiaanse vrouwen nog net niet in tokkies.

Zodra je naar buiten gaat, wordt ‘fare bella figura – een goed figuur slaan’ letterlijk heel belangrijk. Dus zelfs voor een bezoek aan de knappe groenteboer wordt er minimaal een half uur uitgebreid getut. Als je daar niet aan meedoet zoals ik – je bent tenslotte in Nederland opgegroeid – dan voel je je bij tijd en wijle bijna een boerin (niets ten nadele van de boerinnen overigens), want de kunst van het zich mooi kleden en kappen verstaan de Italiaanse vrouwen als de beste. 
Zoals gezegd voor buiten de deur, want als er geen uitstapjes naar vrienden, vriendinnen of de supermarkt op het programma staan dan kleden Italiaanse vrouwen zich bijna slonzig  in een of ander slechtzittend joggingpak en maken ze hun outfit af met rare sloffen aan hun voeten. Want waarom zou je er thuis ook leuk uitzien?

Na mijn studie kreeg ik de mogelijkheid om postdoctoraal onderzoek in Turijn te doen. Ik ging in een appartement wonen met nog drie andere studentes waaronder twee zussen die het cocoonen in huis tot een ware kunst hadden verheven. In huis saaie musjes, maar zodra er een activiteit buiten de deur op het programma stond begon het ritueel der transformatie en ging er een stel schoonheden de deur uit. Op een dag kreeg één van de zussen, Valentina, een vriend en werd het cocoonen ineens een stuk minder relaxt. Vriendlief had namelijk de voor Valentina stressvolle gewoonte om onverwachts op de stoep te staan. Als dat gebeurde als ze alleen thuis was, deed ze niet open. Stel je voor, de deur open doen in je joggingpak zonder gecoupte haren en de gebruikelijke hoeveelheid make-up. Nee, als hij haar zou zien zoals ze er meestal uitzag dan vond hij haar vast niet meer leuk, dus de deur bleef dicht, sterker nog, ze deed dan alsof ze niet thuis was.
Op een dag belde hij aan en kreeg ik de schone taak toebedeeld hem net zolang te vermaken als nodig was; ik had fatsoenlijke kleren aan dus ik durfde dat wel. Nou houd ik het doorgaans wel pratende, maar na een half uur plausibele redenen verzinnen waarom hij echt nog even moest wachten, raakte ik bijna net zo geïrriteerd als hij.  Gelukkig ging toen haar kamerdeur open en quasi nonchalant liep ze de keuken in (prachtig ‘geknipt en geschoren’) met de mededeling dat ze die middag zòveel inspiratie had voor haar werkstuk dat ze echt nog even die paragraaf moest afmaken. Tssss....
Roberto hield het een paar maanden vol. Toen was hij het vele wachten zat. Arrivederci Valentina, die uiteindelijk dus een brutta figura sloeg.

Dan toch maar de doorgaans iets minder modieuze maar meestal wel presentabele Nederlandse vrouw?!

Deel