L'interprete

11-02-2016

Toen ik 13 was, wist ik één ding zeker: “Later als ik groot ben, ga ik bij de politie werken”. Helaas werd ik afgekeurd en ik koos er vervolgens voor Romaanse Talen en Culturen te gaan studeren. Ik rolde het onderwijs in en liet mij beëdigen bij de rechtbank als vertaler Italiaans. Die beëdiging bleek het begin te zijn van een balletje dat geweldig is gaan rollen, waardoor ik alweer een flink aantal jaren als tolk voor o.a. de politie mag werken.
Als tolk beleef je van alles. Vanaf nu zal  ik jullie daar af en toe iets over vertellen.

Alles kits achter de rits?
Enkele jaren geleden werd ik opgeroepen om naar een huis van bewaring te gaan om te fungeren als tolk tussen 2 rechercheurs en een verdachte.
Bij de receptie aangekomen zie ik nog net dat één van de rechercheurs na het detectiepoortje zijn overhemd bij zijn broek indoet en zijn broek fatsoeneert.  Als hij mij ziet, maakt hij er breed grijnzend een jolige opmerking over. Die grijns blijft zitten als ik door het poortje ga en er van alles begint te piepen. Is het mijn horloge? Nee. Zijn het mijn sieraden? Nee. Mijn riem? Nee. “Dan is het je rits”, zegt de jolige rechercheur. Denkend aan wat ik eerder gezien dacht te hebben, kijk ik hem geschrokken aan en zeg: “Maar ik hoef mijn broek toch niet uit te doen?” Dan begint iedereen te lachen. “Ik bedoel de rits van je laarzen”, zegt hij.  Hij had gelijk, het waren mijn laarzen ....

Ongelegitimeerd
Nog niet zo lang geleden mocht ik assisteren bij een nachtelijk avontuur. Ik rijd na mijn lessen Italiaans naar de plek waar ik mij moet melden en kom er bij de receptie achter dat ik mijn tolkenpas niet bij me heb. “Geeft u dan maar uw rijbewijs”. Hmmm, die had ik ook niet bij me. Ik neem mijn portemonnee nooit mee als ik ’s avonds op de fiets naar mijn werk ga en had deze gewoonte die avond niet veranderd. Ik had wel mijn autopapieren meegenomen, maar mijn verstand had dus wel een steekje laten vallen. Wat te doen? Op dat moment verschijnt de reddende engel, verkleed als mijn teamleider, die zegt voor mij in te zullen staan en ik mag mee. Maar niet voordat de ‘engel’ nog even tegen mij zegt: “Nou, lekker begin, mevrouw de tolk”. Tja, ik ben ook maar een mens.
Een mens die via een omweg toch zijdelings werk mag doen waarop ze als 13-jarige al hoopte.

Ja, als tolk beleef je nog eens wat.

Deel